บทที่ 910

ดูท่าแล้ว พวกเขาสองคนมีแวว!

“ช่างบังเอิญจริงๆ” เวินเอ่อร์หว่านถามขึ้น “จั่วจิ้ง คุณก็มาร้านอาหารนี้ทานข้าวเหมือนกันเหรอคะ?”

“ครับ นัดเพื่อนไว้น่ะครับ แต่ผมมาก่อนเวลา เขายังอยู่ระหว่างทาง”

เวินเอ่อร์หว่านเชื้อเชิญ “งั้นนั่งสิคะ นานๆ ทีจะเจอกันที่นี่ ฉันกับปิงปิงกำลังคุยเรื่องพรีเซนเตอร์กันอยู่พ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ